نام کائولین، مشتق شده از واژه ای چینی به معنی تپه بلند است. سیلیس SiO2 و آلومین Al2O3 عناصری هستند که در کائولین بیشترین حجم را دارند و بالاتر از 70 درصد از جرم آن را تشکیل می دهند. در واقع این دو عنصر، اجزای اصلی تشکیل دهنده رس هستند. به خاک کائولین، خاک چینی نیز گفته می شود. کائولین به خودی خود به صورت فعال نیست و نمی تواند به عنوان یک ماده پوزولان ایفای نقش کند. این ماده در دمای معمولی حالت بلوری و کریستاله پایدار دارد که با هیدوکسید کلسیم وارد واکنش نمی شود و تشکیل مواد سیمانی نمی دهد. ولی طی فرآیند گرمادهی و تحت عملیات حرارتی دچار واکنش شده و به یک ماده که پایدار است تبدیل می شود که متاکائولین نام دارد در ترکیب بتن، وقتی به جای بخشی از سیمان، متاکائولین اضافه می کنیم، نتیجه حاصله بتنی با مقاومت فشاری بتن ۱۱۰ مگاپاسکال بالاتر، تولید می شود. بتنی که به دست می آید از نظر مقاومت در برابر دوره های یخ زدن و آب شدن، افزایش مقاومت در برابر نفوذ یون کلرید و انقباض خشک شدگی و غیره، با بتن تولید شده با دوده سیلیسی برابری می کند.
دیدگاه خود را بنویسید